بعد از سالها که دست از قلم کشیدم و گوشه خاموشی و عزلت گزیدم و دست از گفتهای ادبی شستم و دیار قلم و ادب به درود گفتم به خاطرم آمد که اندر آن سالها گهگاهی برای خاطر دوستان به شیوه گلستان و بوستان و گاهی بهر گشایش درون و فرار از دنیای پرهیاهوی بیرون قلم فرسایی میکردم و مزه حس تنهایی.
اکنون در شگفتم نزد من که زندگی در طبیعت را به نشستن در کندوهای بی عسل پردود شهری ترجیح میدادم و در آرزوی سکوتی چند لحظهای در دامن طبیعت، درون پر بود ز فریادم. چرا در دام فناوری و نگاشتن وبلاگ افتادم. شاید تغیر روزگار و آمد و شد زمستان و بهار موثر افتادش کار و مرا کرد ناچار.
- ۴ نظر
- ۱۷ تیر ۹۳ ، ۱۳:۲۲
- ۱۲۰۰ نمایش